Naarmate hightechsystemen kapitaalintensiever worden, is het minimaliseren van ongeplande stilstand cruciaal. Het diagnosticeren van de oorzaken van storingen wordt steeds moeilijker door de complexiteit van systemen, vooral wanneer storingen meerdere effecten (‘nevenschade’) veroorzaken. Deze storingen creëren een lawine van ongewenste effecten, wat servicetechnici in verwarring brengt.
De huidige aanpak van servicetechnici is voornamelijk gebaseerd op hun individuele ervaring, mentale modellen en trial-and-error-methoden. Een belangrijke reden hiervoor is het gebrek aan beschikbare kennis aan de servicekant met betrekking tot systeemontwerp. Traditioneel was deze kennis te vinden in de ontwerp- en engineeringafdelingen. Echter, de huidige trend van digitalisering en de adoptie van modelgebaseerde systeemengineering maken deze kennis toegankelijker, wat de mogelijkheid biedt voor modelgebaseerde diagnostiek. Zo’n methode moet schaalbaar en nauwkeurig zijn, waarbij nauwkeurigheid betekent dat het juiste actieplan wordt aangegeven in geval van een systeemstoring.